.

.

                                                                             Ο Ρ Ε Σ Τ Ι Α Δ Α

                                                                      Από δω αρχίζει η Ελλάδα, 

                                                                      Από δω αρχίζει η Ευρώπη,

Τα δραματικά γεγονότα της μικρασιατικής καταστροφής, τον Αύγουστο του 1922 είναι λίγο ως πολύ γνωστά σε όλους.

Ωστόσο, τα γεγονότα που συνέβησαν από τον Οκτώβριο του 1922 με την εγκατάλειψη και εκκένωση της Ανατολικής Θράκης, ως το 1923, δεν είναι πολύ γνωστά στους Έλληνες.

Πράγματι, η Μικρασιατική καταστροφή του 1922 έφερε και στη Θράκη μεγάλες ανακατατάξεις και εκτοπίσεις πληθυσμών.

Οι Δυτικές Δυνάμεις έδωσαν την Ανατολική Θράκη στην (νικηφόρο) Τουρκία, μετά την ήττα της Ελλάδας στη Μικρά Ασία, και ο ελληνικός στρατός υποχρεώθηκε να την εγκαταλείψει μέσα σε 15 μέρες.

Ως σύνορο μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας ορίστηκε αρχικά ο ποταμός Έβρος. Έτσι η Αδριανούπολη ανήκε πλέον στους Τούρκους, το Καραγάτς όμως στη δυτική όχθη του Έβρου όπου ήταν και ο σιδηροδρομικός σταθμός της Αδριανούπολης, παρέμενε στην Ελλάδα. Σε εκείνο το χρονικό σημείο και για ένα εξάμηνο περίπου πολλοί από τους Έλληνες της Αδριανούπολης κατέφυγαν στο Καραγάτς με την ελπίδα πως κάτι θα άλλαζε και θα επέστρεφαν στον τόπο τους. Κατά το εξάμηνο εκείνο το Καραγάτς ονομάστηκε Ορεστιάδα εις ανάμνηση της περιπέτειας του μυθικού Ορέστη και οι οδοί του έλαβαν ελληνικές ονομασίες, οι ορθόδοξοι ναοί του λειτουργούσαν κανονικά και τα ελληνικά σχολειά του γέμισαν από ελληνόπουλα.

Οι διαβουλεύσεις, όμως, στη Λωζάνη συνεχίζονταν για την τελική υπογραφή της ομώνυμης συνθήκης και ο Ελευθέριος Βενιζέλος πληρεξούσιος εκπρόσωπος της ελληνικής πλευράς, προκειμένου να πετύχει μια γενικότερη ειρήνη, παραχωρεί στην Τουρκία και την τριγωνική περιοχή που ορίζεται από το προάστιο της Αδριανούπολης Καραγάτς και τα χωριά της Ντεμερντές και Μπόσνα.
Με την απόφαση αυτή ο Ελευθέριος Βενιζέλος απέφευγε την καταβολή πολεμικών αποζημιώσεων από την Ελλάδα προς την Τουρκία. Έτσι θυσιάστηκε η Ανατολική Θράκη για να επιτευχθεί η ειρήνη και να απαλλαχθεί η Ελλάδα από ένα καταστρεπτικό και ταπεινωτικό οικονομικό βάρος.

Μ' αυτόν τον τρόπο ολοκληρώθηκε η εγκατάλειψη της Αδριανούπολης, του Καραγάτς, πολλών άλλων χωριών ελληνικών -επί αιώνες- και ξεριζώθηκε ολόκληρος ο ελληνικός πληθυσμός. Τη συμφωνία για την παραχώρηση του Καραγάτς την πληροφορήθηκαν οι κάτοικοί του προσωρινοί και μόνιμοι, Έλληνες στο σύνολό τους, το βράδυ της 27ης Μαΐου 1923.


Συνολικά, 250.000 γηγενείς Ελληνες και 150.000 στρατιωτικοί και δημόσιοι υπάλληλοι ξεκίνησαν να εγκαταλείπουν την ανατολική Θράκη. Οκτώ χιλιάδες Τούρκοι αστυνομικοί εγκαταστάθηκαν στην περιοχή για να επιβλέψουν τη εκκένωση.

Οι ξεριζωμένοι, αφού πήραν μαζί τους όλες τις μνήμες τους αλλά ελάχιστα από τα περιουσιακά τους στοιχεία, άλλοι με άμαξες κι άλλοι με το τρένο κατέφθασαν 18 χιλιόμετρα νότια της Αδριανούπολης, σε μια ακατοίκητη αγροτική περιοχή. Οι Έλληνες κάτοικοι του Καραγάτς, μετά από προτροπή του μητροπολίτη τους, Πολυκάρπου, αποφάσισαν να κατοικήσουν όλοι μαζί σε μια περιοχή. Έστειλαν λοιπόν, μια επιτροπή να ερευνήσει τα μέρη που προτάθηκαν για τη νέα εγκατάστασή τους. Σαν προσφορότερη κρίθηκε η τοποθεσία «Κουμ-Τσιφλίκ», και έτσι, στις 12 Αυγούστου του 1923, έγιναν τα εγκαίνια της νέας πόλης, που ονομάστηκε Νέα Ορεστιάδα, για να τους θυμίζει την παλιά Ορεστιάδα (Καραγάτς).

Η περιοχή που επέλεξαν και ίδρυσαν, τη Νέα Ορεστιάδα απέχει μόλις 18 χιλιόμετρα από τη γενέτειρά τους και κατέχει μια μοναδικότητα στην ιστορία της ελληνικής προσφυγιάς: πρόκειται για μια απέραντη έκταση πεδιάδας από την οποία απουσίαζε κάθε ίχνος προηγούμενου οικισμού!

Το Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο Ορεστιάδας, από τα καλύτερα στην Ελλάδα, περιέχει όλες τις μνήμες του ξεριζωμού χιλιάδων Ελλήνων και την εγκατάσταση στη νέα πόλη:

Οι ανταποκρίσεις του Χέμινγουεϊ από την ανατολική Θράκη, τον Νοέμβριο 1922, έχουν μείνει ιστορικές:

Στα 1922 ο Χέμινγουεϊ έχει ήδη εγκατασταθεί με την πρώτη του σύζυγο στο Παρίσι, εργαζόμενος ως ξένος ανταποκριτής. Επισήμως, ήρθε στην Κωνσταντινούπολη ως απεσταλμένος της καναδέζικης εφημερίδας «The Toronto Daily Star» που κάλυπτε τον ελληνοτουρκικό πόλεμο.

Ο Χέμινγουεϊ, στις 14 Οκτωβρίου, καταπολεμώντας τον πυρετό του με ασπιρίνες και κινίνα, αγόρασε τρεις καινούργιες καθαρές κουβέρτες και κατευθύνθηκε δυτικά, καταλήγοντας στην Αδριανούπολη, όπου η κατάσταση ήταν χαοτική. Εκεί, περιέγραψε το δράμα των Ελλήνων προσφύγων που εγκατέλειπαν την περιοχή μαζί με το εξαθλιωμένο στράτευμα, κατευθυνόμενοι δυτικά:

«Χιλιάδες χριστιανοί, πολλοί εκ των οποίων πεινασμένοι και με όλα τα υπάρχοντά τους πακεταρισμένα στις πλάτες τους, άρχισαν να εγκαταλείπουν τη Θράκη σήμερα, καθώς ο σταυρός δίνει τη θέση του στην ημισέληνο. Ηλικιωμένοι άνδρες και γυναίκες, πολλοί κουβαλώντας παιδιά, βάδιζαν προς τη Βαλκανική, εγκαταλείποντας για πάντα τα σπίτια στα οποία κατοικούσαν για χρόνια. Κάποιοι φόρτωσαν τα οικιακά τους αντικείμενα σε καρότσια που σέρνανε βόδια. Τα περισσότερα τρένα στη Θράκη είχαν επιταχθεί από την ελληνική κυβέρνηση για τη μεταφορά στρατιωτών, οι οποίοι θα μετεπιβιβαστούν σε μεταγωγικά μόλις φτάσουν στα λιμάνια. Η Ραιδεστός στη χερσόνησο των Βαλκανίων είχε γεμίσει ασφυκτικά με πρόσφυγες. Οι βασανισμένοι και πεινασμένοι Έλληνες και Αρμένιοι περιμένουν κάποιο μέσο να τους μεταφέρει στην Ελλάδα. [Ε. Χ., από το άρθρο «Οι χριστιανοί αφήνουν τη Θράκη στους Τούρκους», 16-10-1922].

Σήμερα η πόλη της Ορεστιάδος δεσπόζει στα βορειοανατολικά της Ελλάδας, δεύτερη σε πληθυσμό στον νομό Έβρου (περίπου 25000 κατοίκους)  μετά την πρωτεύουσα Αλεξανδρούπολη. Απέχει 961 χλμ από την πρωτεύουσα του κράτους Αθήνα και 458 από την συμπρωτεύουσα Θεσσαλονίκη. Είναι η νεότερη και η βορειότερη πόλη της Ελλάδας και ως εμποροαγροτικό κέντρο του βορείου Έβρου είναι μια πόλη σύγχρονη. Χτισμένη σε μια από τις πιο εύπορες πεδιάδες της Ελλάδας μονοπολεί την κοινωνική ζωή της περιοχής. 

Πηγή: Ορεστιάδα, η πόλη που δημιουργήθηκε αποκλειστικά από πρόσφυγες το 1923 [εικόνες] | iefimerida.gr 

Από το βιβλίο: Ερνεστ Χέμινγουεϊ, Με υπογραφή Χέμινγουεϊ. 1920-1922: Ιταλία, Βαλκάνια, Μικρασιατική Καταστροφή, Καστανιώτης, 2003 (μετάφραση Κ. Καλογρούλης και Ηλ. Μαγκλίνης).

Ιστορία του Διδυμοτείχου             

Δυο στοιχεία χαρακτηρίζουν την πόλη και την ιστορία της: η συνέχεια και η πολυπολιτισμικότητα. Ποτέ μέσα στην απέραντη πορεία της ανθρωπότητας, η πόλη δεν χάνεται από το προσκήνιο: από τη νεολιθική εποχή έως και σήμερα η πόλη υπάρχει, κυριαρχεί, προσλαμβάνοντας και αφομοιώνοντας λαούς και πολιτισμούς χωρίς όμως να χάσει την ελληνικότητά της.
Με την ονοματολογία του Διδυμοτείχου συνάπτεται στενά το θέμα της θέσης της ρωμαϊκής Πλωτινόπολης. Διδυμότειχο, κατά μια άποψη, πρέπει να σημαίνει Διδυμάρικο Κάστρο, όχι διπλά τείχη που περιβάλλουν ένα κάστρο, αλλά δυο φρούρια παρακείμενα και συνεχόμενα, δυο απέναντι ευρισκόμενους οχυρωμένους οικισμούς που για ένα διάστημα συνυπάρχουν».

Η ιστορία της περιοχής μας, της πόλης μας, του Διδυμοτείχου, χωρίζεται σε 5 μεγάλες χρονολογικές περιόδους: Η 1η περίοδος περιλαμβάνει τους Προϊστορικούς και αρχαίους χρόνους, η 2η περίοδος τη Ρωμαϊκή εποχή, η 3η περίοδος τα Βυζαντινά χρόνια, η 4η είναι η περίοδος της Τουρκοκρατίας και η 5η περίοδος περιλαμβάνει την ιστορία του Διδυμοτείχου κατά τον 20ο αιώνα.

1η περίοδος: Προϊστορικοί και αρχαίοι χρόνοι:

Από την ανασκαφική έρευνα των τελευταίων χρόνων, παρότι είναι ελάχιστη δυνατή, έχει εμπλουτίσει σημαντικά την εικόνα την εικόνα που διαθέτουμε για το προϊστορικό Διδυμότειχο χωρίς όμως να την αποκαθιστά ικανοποιητικά. Για την Αγία Πέτρα είναι τεκμηριωμένη η ύπαρξη νεολιθικής εγκατάστασης.

Στο λόφο του Καλέ βρέθηκαν τυχαία αλλά και κατά τη διάρκεια ανασκαφικών εργασιών βρέθηκαν όστρακα, κοχύλια αλλά και λίθινα εργαλεία όπως φολίδες, πελέκεις κ.α. Η Θράκη ήταν οργανωμένη σε φυλές και κάθε φυλή είχε δικό της βασιλιά. Ή έλλειψη γραπτής γλώσσας στους αρχαίους Θράκες και ο περιορισμός των πληροφοριών στις αρχαιοελληνικές πηγές δυσχεραίνει την πρόσβαση μας στο χώρο.

2η περίοδος: Ρωμαϊκή εποχή:

Η Ρωμαϊκή Πλωτινόπολη ιδρύθηκε από τον αυτοκράτορα Τραϊανό στις αρχές του 2ου μ.Χ. αιώνα προς τιμήν της συζύγου του Αρίστης Πλωτίνης επί προϋπάρχοντος οικισμού της Ελληνιστικής περιόδου. Ο αυτοκράτορας αλλά και οι διάδοχοί του στόλισαν την πόλη με λαμπρά οικοδομήματα και έργα τέχνης, από τα οποία ελάχιστα μόνον έχουν αποκαλυφθεί μέχρι σήμερα.

3η περίοδος: Βυζαντινά χρόνια:

Ο λόφος του Καλέ με το ύψος των 107 μέτρων του από την επιφάνεια της θάλασσας ελέγχει ολόκληρη την περιοχή και προσφέρει ασφάλεια σε αντίθεση με τον ευπρόσβλητο λόγο της Αγίας Πέτρας. Έτσι όταν τον 6ο μ.Χ. αιώνα ο Ιουστινιανός οχυρώνει μια σειρά από θέσεις ανάμεσά τους βρίσκεται και ο Καλές. Η Ιουστινιάνεια οχύρωση σώζεται πάνω στον Καλέ, αλλά το 1981 ευτυχήσαμε να ανακαλύψουμε ένα τμήμα την οχύρωσης από την Πλωτινόπολη στην αρχή της οδού Σοφοκλέους.Κατά τη διάρκεια της Γ Σταυροφορίας το Διδυμότειχο ήταν ανάμεσα στα λίγα Κάστρα που ήρθαν σε άμεση σύγκρουση με την ισχύ των Σταυροφόρων. Στο Διδυμότειχο, κατέφυγαν και οι κάτοικοι της Αδριανούπολης και πολέμησαν όλοι μαζί τους Σταυροφόρους. Στις 24 Νοεμβρίου 1189 η πόλη πολιορκείται από τα στρατεύματα του γερμανού αυτοκράτορα Φρειδερίκου Α Μπαρμπαρόσα. Παρά την απεγνωσμένη άμυνα όλων αυτών που ήταν μέσα στο κάστρο, στο τέλος της ημέρας οι σταυροφόροι εισέρχονται στο κάστρο και καταλαμβάνουν και τον πύργο της Ακρόπολης. Η συμπεριφορά των νικητών ήταν σκληρότατη. Σφαγιάστηκαν όλοι οι άντρες της πόλης, ενώ τα γυναικόπαιδα πουλήθηκαν ως σκλάβοι.

To Βυζαντινό Διδυμότειχο, ήταν μια από τις σημαντικότερες πόλεις της εποχής και πολλές φορές, αποτέλεσε διοικητική και στρατιωτική βάση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Τρεις φορές το Διδυμότειχο έγινε Πρωτεύουσα του Βυζαντίου ενώ ο Αυτοκράτορας Ιωάννης Καντακουζηνός διάλεξε το Διδυμότειχο για να στεφθεί αυτοκράτορας και να διαδεχθεί τον Ανδρόνικο τον Γ.

Η παράδοση λέει ότι ο Ιωάννης Καντακουζηνός αγορεύτηκε αυτοκράτορας μεταξύ ευγενών, συγγενών, συγκλητικών και στρατιάς στις 26 Οκτωβρίου 1341 και φόρεσε ο ίδιος, μόνος του το στέμμα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου του Παλαιοκαστρίτη (Εκκλησία του Σουρπ Κεβόρκ).

4η περίοδος: Περίοδος της Τουρκοκρατίας:

Οι Οθωμανοί Τούρκοι επωφελήθηκαν από την εξάντληση και την απόγνωση που είχαν οδηγηθεί οι χριστιανικοί πληθυσμοί από τις συνεχείς επιθέσεις στο Κάστρο και τις εμφύλιες διαμάχες των Βυζαντινών και κατέλαβαν την πόλη. Η πόλη καταλήφθηκε οριστικά το 1361. Λίγα χρόνια μετά την κατάληψη, το 1365, το Διδυμότειχο αποτέλεσε την πρώτη πρωτεύουσα των Οθωμανών στην Ευρώπη. Στο Διδυμότειχο γεννήθηκε και ο γιος του Μωάμεθ του Β ο Βαγιαζήτ ο Β. Στον καταστροφικό σεισμό της Καλλίπολης το 1509, το Διδυμότειχο, έπαθε μεγάλες ζημιές. Τότε έπεσε το μεγαλύτερο τμήμα των τειχών αλλά η Υψηλή Πύλη δεν μερίμνησε για την αποκατάσταση αφού η αυτοκρατορία είχε ήδη επεκταθεί προς τη Δύση και το Διδυμότειχο είχε χάσει τη στρατηγική του σημασία.

Η περίπτωση όμως του Διδυμοτείχου αποτελεί ένα παράδειγμα πολύ χαρακτηριστικό – που καταρρίπτει το μύθο του ολοκληρωτικού εξισλαμισμού των αστικών κέντρων κατά την πρώιμη αυτοκρατορία: ποτέ ο Ελληνικός πληθυσμός της πόλης δεν συρρικνώθηκε σε τέτοιο βαθμό ώστε να καθίσταται οικονομικά και κοινωνικά ανενεργός, ή να εξουδετερώνεται ως πολιτισμική οντότητα. Οι Χριστιανοί, εξακολουθούσαν να διαμένουν στα σπίτια τους, μέσα στο κάστρο, ενώ οι Οθωμανοί εγκαταστάθηκαν γύρω από το θρησκευτικό τους κέντρο το Μεγάλο Τέμενος.

Το Διδυμότειχο έγινε κατά καιρούς στόχος και κατακτήθηκε από Ρώσους και Βουλγάρους ενώ η στάση των Βουλγάρων έναντι των ντόπιων ήταν τόσο σκληρή, που το 1908 οι Έλληνες της περιοχής δέχονται με αγαλλίαση την Επανάσταση των Νεότουρκων με τον Κεμάλ Αττατούρκ και τις υποσχέσεις ισοπολιτείας που αυτοί παρέχουν αφειδώς.

5η περίοδος: Το Διδυμότειχο κατά τον 20ο αιώνα:

Με τη Συνθήκη των Σεβρών στις 10 Αυγούστου 1920 ο Έβρος περιήλθε οριστικά πλέον στην Ελλάδα.

Στις 7 Απριλίου 1941 οι Γερμανοί, μέσω της Βουλγαρίας ήρθαν στο Έβρο, τον κατέλαβαν και έκαναν το Διδυμότειχο, έδρα της Γερμανικής Διοίκησης του Νομού Έβρου. Η πόλη απελευθερώνεται οριστικά από τους Γερμανούς στις 29 Αυγούστου 1944 από το 81ο Σύνταγμα του ΕΛ.Α.Σ.

Οι Βαλκανικοί πόλεμοι αποτελούν για τον Ελληνισμό της περιοχής την αρχή μιας σειράς μεγάλων ταλαιπωριών με αίσιο όμως τέλος. Με το ξεκίνημα του Α Βαλκανικού Πολέμου το 1912 οι Βούλγαροι καταλαμβάνουν όλη τη Δυτική όχθη του Έβρου και προχώρησαν σε απίστευτες σκληρότητες εναντίων των Τούρκων. Με την κήρυξη του Β Βαλκανικού Πολέμου το 1913 οι Τούρκοι προελαύνουν ανενόχλητοι, ανακαταλαμβάνοντας το Διδυμότειχο.Ένα χρόνο μετά την κήρυξη του Α Παγκοσμίου Πολέμου η Τουρκία εκχωρεί στη Βουλγαρία ολόκληρη τη Δυτική Θράκη ως ανταμοιβή για την έξοδο της τελευταίας στον πόλεμο. Με τη συνθήκη του Νεϊγύ, το 1919, η Δυτική Θράκη εκχωρείται από τη Βουλγαρία στις «Προέχουσες και Συνησπισμένες Δυνάμεις» με την επωνυμία «Διασυμμαχική Θράκη». Η κατάληψη της περιοχής επιτελείται τον Οκτώβριο του 1919 από Γαλλικά στρατεύματα ενισχυμένα με Ιταλικές και Βρετανικές δυνάμεις. Κατά τη συνδιάσκεψη του Σαν Ρέμο τον Απρίλιο του 1920, το Διδυμότειχο παραδόθηκε στην Ελληνική Διοίκηση, ενώ στις 22 Μαΐου 1920 οι κάτοικοι του Διδυμοτείχου υποδέχθηκαν με ενθουσιασμό το Στρατηγείο και τα τμήματα της Μεραρχίας της Ξάνθης.

Πηγή http://www.didymoteicho.gr

Το μεγαλύτερο λιμάνι της Θράκης σάς καλωσορίζει στην πόλη, όπου η Ευρώπη συναντά την Ασία και εσείς ένα μαγευτικό προορισμό.

Από Ασία προς Ευρώπη. Έβρος. Πρώτος σταθμός: Αλεξανδρούπολη. Το μεγαλύτερο λιμάνι της Θράκης σάς υποδέχεται με τον φάρο του, στην πρώτη ευρωπαϊκή πόλη που συναντάτε με την άφιξή σας στην Ελλάδα. Μεταξύ Ασίας, Μεσογείου και Βαλκανίων ένα κέντρο διαμετακομιστικού εμπορίου. Εδώ σταματούν όλοι, εδώ θα σταματήσετε και εσείς. Τίποτα πια δεν θυμίζει το γραφικό ψαροχώρι του 19ου αιώνα. Τώρα οι δρόμοι είναι φαρδείς, η ρυμοτομία άψογη, η παραλία γεμάτη ταβέρνες, εστιατόρια, μπαρ και πολυτελή ξενοδοχεία – ένας προορισμός διακοπών που μπορεί να ικανοποιήσει κάθε πιθανή ανάγκη σας. Λίγο έξω από την πόλη, κάποιοι άλλοι «ταξιδιώτες» της ορνιθοπανίδας απολαμβάνουν το μοναδικό οικοσύστημα του ποταμού Έβρου.

 Το σήμα κατατεθέν της Αλεξανδρούπολης: ο φάρος 
27 μέτρα ύψος, 6 όροφοι με πέτρινα σκαλοπάτια, φως ακτίνας 23 μιλίων... Δύσκολο να μην προσέξει κανείς τον επιβλητικό φάρο που στέκει στο λιμάνι από το 1880, ένα από τα αξιοθέατα που δεσπόζουν στην πόλη. Ακούραστος, ρίχνει το φως του σε θάλασσα και στεριά, κρατώντας ακόμη στους ναυτικούς χάρτες ζωντανό το παλιό όνομα της Αλεξανδρούπολης: Δεδέ-Αγάτς.

Το Δέλτα του Έβρου: Ταξίδι-σταθμός για τους ιπτάμενους «επισκέπτες» 
Ένας πίνακας ζωγραφικής, φτιαγμένος από τη φύση με χρώματα Ελλάδας. Στο Δέλτα του Έβρου, θα ζήσετε μία από τις δυνατότερες φυσιολατρικές εμπειρίες. Γλυκό και αλμυρό νερό ανακατεύονται στην παλέτα της πλάσης, για να δημιουργήσουν έναν βιότοπο μοναδικής αξίας ως καταφύγιο για μεγάλους πληθυσμούς υδρόβιων πουλιών, αλλά και ζωτικό χώρο συγκέντρωσης και ανάπαυσης. 300 από τα 400 είδη πουλιών της Ελλάδας περνούν από εδώ, ενώ στον ποταμό Έβρο έχουν βρεθεί 46 είδη ψαριών, 7 είδη αμφίβιων, 21 είδη ερπετών και περισσότερα από 40 είδη θηλαστικών.

Το δάσος της Δαδιάς: Ανακαλύψτε την άγρια φύση της Ελλάδας 
Τι και αν είναι 60 χιλιόμετρα έξω από την Αλεξανδρούπολη; Το δάσος της Δαδιάς θα σας ανταμείψει με χίλιες εικόνες κατά το ταξίδι σας στην Αλεξανδρούπολη. Εδώ μπορεί να δείτε μαυρογύπες και όρνια, χρυσαετούς, βασιλαετούς και αετογερακίνες να ανοίγουν τα πλούσια φτερά τους από πάνω σας. Αυτό είναι το δάσος της Δαδιάς: ένα οικολογικό καταφύγιο που φιλοξενεί στην προστατευόμενη περιοχή των 72.000 στρεμμάτων του πολλά και σπάνια αρπακτικά και ερπετά.

Η ακριτική Παναγία Κοσμοσώτειρα 
Δίπλα στη γέφυρα που χαράζει τα σύνορα Ελλάδας-Τουρκίας, η αρχιτεκτονική συναντά την πίστη στο μοναδικό ναό της Παναγίας της Κοσμοσώτειρας. Το σημαντικό εκκλησιαστικό μνημείο βρίσκεται στις Φέρες (αρχαία Βήρα), μαζί με τα λιγοστά ερείπια της ομώνυμης μονής. Χτίστηκε στα μέσα του 12ου αιώνα και αποτελεί λαμπρό δείγμα βυζαντινής ναοδομίας – και φυσικά σημαντικό αξιοθέατο της περιοχής.

Οι κρυμμένοι θησαυροί της Αλεξανδρούπολης

Τα ιαματικά λουτρά του Έβρου
Αν έχετε όρεξη για ιαματικά λουτρά, κάνετε μια στάση στην Τραϊανούπολη. Σε αυτήν την αιώνια πηγή ευεξίας η ιστορία μιλάει από μόνη της: το θολωτό πλινθόκτιστο οικοδόμημα της Χάνας δείχνει πως ήταν ένας ξενώνας για τους οδοιπόρους του 14ου αιώνα. Προσέξτε τις σωληνώσεις στους τοίχους: κάποιοι είχαν ανακαλύψει το καλοριφέρ από τότε!

Ταξίδι στη σπηλιά του Κύκλωπα 
Στο σημερινό λιμανάκι της Μάκρης μπορείτε να δείτε ακόμα μία σπηλιά Κύκλωπα από τις πολλές που υπάρχουν στην Ελλάδα.

Ένα αρχαίο σύστημα κλιματισμού 
Στον Έβρο, στην αρχαία παραθαλάσσια πόλη της Μεσημβρίας Ζώνης (7ος αι. π.Χ.) οι κάτοικοι, έθαβαν κανάτια κάτω από τη σάλα του σπιτιού, που λειτουργούσαν σαν σύστημα κλιματισμού.

πηγή:www.discovergreece.com

Στο Βόρειο Αιγαίο, το ορεινό νησί με την άγρια φυσική ομορφιά θα σας τυλίξει στη μυστηριακή του αύρα.

Στη Σαμοθράκη, το νησί των Μεγάλων Θεών, φυσικές και «υπερφυσικές» δυνάμεις θα σας παρασύρουν σε ένα σκηνικό μυθικό. Στα δύσβατα ορεινά μονοπάτια του όρους Σάος και στους «κρυφούς» του καταρράκτες, στη φύση που οργιάζει και στους ανέμους, στη Χώρα της ζωντανής παράδοσης και στην ψηλότερη κορυφή του Αιγαίου, το Φεγγάρι, η ενέργεια θα σας κατακλύσει. Και όταν το νησί-ύψωμα του Βορείου Αιγαίου λουστεί στο φως του φεγγαριού, τα αινιγματικά του αρχαία μυστήρια θα ζωντανέψουν μπροστά σας. Είστε έτοιμοι να μυηθείτε στον κόσμο της Σαμοθράκης;

Αξίζει να δείτε στη Σαμοθράκη

Η Νίκη της Σαμοθράκης
Παρίσι. Λούβρο. H Νίκη της Σαμοθράκης στέκει εκεί. Επιβλητική, σμιλεμένη σε Παριανό μάρμαρο. Αν και της λείπουν τα χέρια, όλοι θαυμάζουν τις απίστευτες πτυχώσεις στο λινό της φόρεμα. Με τα φτερά της ανοιχτά είναι συνεχώς έτοιμη... to just do it! Ναι, ο καλλιτέχνης που έφτιαξε το γνωστό λογότυπο εμπνεύστηκε από αυτά. Ένα κόσμημα της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς μεταφέρει από στόμα σε στόμα το μυστικό. Tο όνομα αυτού, Σαμοθράκη.

Στο ιερό των Μεγάλων θεών
Μπαίνετε στον σημερινό αρχαιολογικό χώρο του ιερού των Μεγάλων θεών και η μύηση ξεκινά.  Αξίερος, Μεγάλη Μητέρα, Αξιόκερσος και Αξιόκερσα, Κάβειροι, ελληνικές και ξένες θεότητες συγκεντρωμένες για αιώνες σε έναν τόπο. Η ταυτότητα και η φύση των Μεγάλων θεών παραμένει μυστική, αλλά ο ρόλος τους εμφανής: στη Σαμοθράκη τελούνταν αινιγματικά και διαχρονικά γοητευτικά μυστήρια. Μυστικιστικά, και όμως ανοιχτά σε όλους. Δούλοι και βασιλιάδες, όλοι ίσοι, περνούσαν από την «Μύηση» στην «Εποπτεία». Σήμερα, είναι η δική σας σειρά.

Βόλτα στην παραδοσιακή Χώρα
Η Χώρα, κρυμμένη από τους πειρατές και τους ανέμους σε ένα κοίλωμα κάτω από τον Σάο, σάς χαρίζει από την πρώτη κιόλας ματιά τις πιο γραφικές εικόνες. Κεραμιδένιες στέγες απλώνονται αμφιθεατρικά δίπλα δίπλα. Το φως λούζει τα στενά φιδίσια καλντερίμια. Πάνω στα κεραμίδια οι πέτρες δεν είναι διακοσμητικές, αλλά προστατεύουν από τον μανιασμένο άνεμο. Ένας οικισμός που έχει χαρακτηριστεί παραδοσιακός, μία βόλτα στην αυθεντική ομορφιά.

Μπάνιο στους καταρράκτες
Έτοιμοι να ανακαλύψετε τι κρύβεται στο όρος Σάος; Στη Σαμοθράκη θα συναντήσετε δεκάδες ρέματα, που κατεβάζουν το νερό ορμητικά. Πυκνό δάσος, πλατάνια, μονοπάτια και... αμέτρητοι καταρράκτες, κρυμμένοι ανάμεσα στην πυκνή βλάστηση, σάς περιμένουν. Ακολουθήστε τον ήχο του νερού που πέφτει, για να βρεθείτε σε ένα σκηνικό νεραϊδένιο: το νερό πέφτει και δημιουργεί μικρές λίμνες, που οι ντόπιοι ονομάζουν βάθρες. Δεν θα αντισταθείτε σε μία δροσερή, αναζωογονητική βουτιά. Eίναι μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Προσοχή! Οι πιο γνωστές, αλλά και οι πιο επικίνδυνες, όσο ανεβαίνετε πιο ψηλά στο βουνό, είναι οι βάθρες του Φονιά - απειλητικές όσο και το όνομά τους.

Οι κρυμμένοι θησαυροί της Σαμοθράκης

Διακοπές με δράση
Αν αγαπάτε τις δραστηριότητες στη φύση και την άγρια περιπέτεια, το νησί αυτό είναι για σας. Διακοπές με πεζοπορία, αναρρίχηση, ανακάλυψη. Δώστε προσοχή στις προδιαγραφές ασφάλειας και στις ξαφνικές και έντονες αλλαγές του καιρού. Η κορυφή Φεγγάρι στα 1600 μέτρα σάς περιμένει.

Κατσίκι Σαμοθράκης
Θα το δείτε σε κάθε πιθανό σημείο του νησιού, ακόμη και στις οδικές ταμπέλες. Ζει ελεύθερο, πιάνεται δύσκολα και είναι πεντανόστιμο.

Οι παραλίες της Σαμοθράκης
Ίσως είναι λιγότερο γνωστές, αλλά είναι σίγουρα ιδιαίτερης φυσικής ομορφιάς. Από τις παραλίες του νησιού, ξεχωρίζουν η Παχιά Άμμος με τη χρυσαφένια άμμο και τα καταγάλανα νερά, ο εξωτικός Βατός με τα πλατάνια και τα κρύα νερά, το Κρεμαστό με τον καταρράκτη που τα νερά του πέφτουν αφρισμένα στη θάλασσα και η παραλία των Κήπων με σκούρο γκριζόμαυρο βότσαλο.

Πηγή : www.discovergreece.com

                                                       H ΠΟΛΗ ΜΕ ΤΑ ΧΙΛΙΑ ΧΡΩΜΑΤΑ

Η πόλη της Ξάνθης περιβάλλεται από κατάφυτους λόφους και τη διαρρέει ο ποταμός Κόσυνθος που εκβάλλει στη Βιστωνίδα λίμνη.

Η «κυρά της Θράκης» έγινε γνωστή παγκοσμίως χάρη στα περίφημα καπνά της. Γνωρίζει οικονομική και πολιτιστική άνθηση και αναπτύσσεται σταδιακά. Με το πέρασμα των χρόνων η ιστορία δεν ξεχάστηκε, οι παραδόσεις δεν χάθηκαν. Το Ρολόι που δεσπόζει στην Κεντρική Πλατεία της πόλης ενώνει την Παλιά Πόλη με τη σύγχρονη που αναπτύχθηκε στον 20ο αιώνα.

Η Παλιά Πόλη της Ξάνθης

Ένας οικισμός διατηρητέος και καλά συντηρημένος. Η Παλιά Πόλη της Ξάνθης άρχισε να ξαναχτίζεται το 1830 μετά από δύο σεισμούς το 1829. Ήκμασε στα μέσα του 19ου αιώνα μέχρι τις αρχές του 20ου, περίοδος κατά την οποία γνώρισε ακμή το καπνεμπόριο με το οποίο ασχολούνταν το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της. Χτισμένη σε ύψωμα, κρατώντας την παραδοσιακή μορφή της, σαγηνεύει τους επισκέπτες αλλά και τους κατοίκους της, κάθε φορά που περπατάνε στα σοκάκια της. Είναι ένας από τους μεγαλύτερους παραδοσιακούς οικισμούς της Ελλάδας, που έχει μείνει ανεπηρέαστος από τη φθορά του χρόνου και διατηρεί την αρχοντιά και τη μεγαλοπρέπειά του.

Η Παλιά Πόλη της Ξάνθης παρουσιάζει μεγάλη ιστορική αξία. Χαρακτηρίστηκε παραδοσιακός οικισμός το 1978 και είναι ένα από τα καλύτερα διατηρημένα αρχιτεκτονικά σύνολα σε όλη τη Μακεδονία και Θράκη. Η εκλεκτικιστική αρχιτεκτονική, η μπελ επόκ, οι επιδράσεις από την Ιταλική Αναγέννηση, τον γερμανικό ρομαντισμό και τον ελληνικό νεοκλασικισμό διαχέονται από την μια άκρη στην άλλη. Ο επισκέπτης στην Παλιά Πόλη περπατώντας στα πλακόστρωτα δρομάκια της θα θαυμάσει τα αριστοτεχνικά οικήματα της θρησκείας, της παιδείας και της τέχνης. Πλατείες μικρές που θυμίζουν αλλοτινές εποχές, κτίσματα που αφηγούνται την ιστορία της πόλης. Όλα αποπνέουν την αίσθηση του πλούτου και της όμορφης ζωής που πέρασαν όσοι έζησαν εδώ τους περασμένους αιώνες. Το οδοιπορικό στην Παλιά Πόλη απαιτεί αρκετό χρόνο για να απολαύσει κανείς το μεγαλείο και τη λιτή ομορφιά του χώρου.

Λαογραφικό Μουσείο

Καύχημα της Παλιάς Πόλης, ιδρύθηκε το 1975 και στεγάζεται στο Αρχοντικό Κουγιουμτζόγλου, στην οδό Αντίκα. Το κτίριο, έκθεμα και το ίδιο για την αρχιτεκτονική και τις τοιχογραφίες του, αποτελεί ιστορική μαρτυρία για την κοινωνική και οικονομική ζωή μιας πόλης που άκμασε στις αρχές του 20ουαιώνα. Η λατέρνα, τα οικιακά σκεύη, τα ποικιλόμορφα κοσμήματα, τα γεωργικά εργαλεία, οι θρακιώτικες στολές, ο καπνός που σχηματοποιείται σε εικαστικές δημιουργίες, αφηγούνται μια εποχή ακμής και δημιουργίας. Το δωμάτιο όπου βρίσκεται η κούκλα ενός μικρού παιδιού που παίζει πιάνο είναι αφιερωμένο στον Μάνο Χατζηδάκι, ο οποίος γεννήθηκε στην Ξάνθη.

Δημοτική Πινακοθήκη

Η Δημοτική Πινακοθήκη της Ξάνθης στεγάζεται σε ένα διώροφο αρχοντικό στη συμβολή των οδών Ορφέως και Πινδάρου, η οικοδόμηση του οποίου τοποθετείται στα μέσα του περασμένου αιώνα. Αποτελεί ένα από τα εξαιρετικότερα δείγματα Δυτικομακεδονικής – Ηπειρώτικης αρχιτεκτονικής με κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα τα ξυλόγλυπτα ταβάνια, που είναι μοναδικά στην περιοχή. Ανήκε στην οικογένεια Καλευρά και το 1993 πέρασε στην κυριότητα του Δήμου Ξάνθης. Ονομάζεται «Χρήστος Παυλίδης» από τον Ξανθιώτη ζωγράφο που δώρισε σε αυτήν έναν αξιόλογο αριθμό πινάκων.

Μητροπολιτικό Μέγαρο Ξάνθης

Μία χαρακτηριστική νεοκλασική κατασκευή της Παλιάς Πόλης της Ξάνθης είναι το Μητροπολιτικό Μέγαρο στην πλατεία Μητροπόλεως, που ανήγειρε ο Μητροπολίτης Ιωακείμ Σγουρός το 1897. Πρόκειται για μία απολύτως συμμετρική κατασκευή με μνημειακή σκάλα και είσοδο και μεγάλο μπαλκόνι στον όροφο, το οποίο αποτελεί προέκταση κεντρικής σάλας.

Το ρολόι της Ξάνθης

Ο Πύργος του Ρολογιού ήταν χτισμένος σε επαφή με το ανύπαρκτο σήμερα κεντρικό τέμενος του οικισμού (Γιερί Παζάρ Τζαμισί), τονίζοντας την είσοδο του. Κτίσθηκε ως αφιέρωμα στην πόλη από τον εντόπιο πλούσιο αριστοκράτη Χατζή Εμίν Αγά, το 1870, με παραδοσιακή μορφή. Το 1934 ανακαινίσθηκε σε ύφος art deco.

Το κτίριο αποτελεί μνημείο της ιστορικής αλλαγής των παραγωγικών σχέσεων στην συγκεκριμένη περιοχή της πόλης, στα τέλη του 19ου αιώνα, με την εμφάνιση της κεφαλαιοκρατικής οικονομίας και της νέας αντίληψης του χρόνου που επιβλήθηκε σ’ αυτήν.

Ο Πύργος και το τέμενος αποτελούσαν μέρος της μνημειακής διαμόρφωσης του ισλαμικού κέντρου (κουλλιγιέ) της πόλης, γύρω από την πλατεία της υπαίθριας αγοράς (σημερινή Κεντρική Πλατεία), μετά την ανάδειξη της Ξάνθης σε πρωτεύουσα ομώνυμης Περιφέρειας (Καζά) το 1870. Τα υπόλοιπα κτίρια του κουλλιγιέ ήταν το ιεροσπουδαστήριο, το χαμάμ, το κτίριο της έδρας του Καϊμακάμη (Έπαρχου), το Δημαρχείο και το πτωχοκομείο (ιμαρέτ).

Πηγή : επιμελητήριο Ξάνθης www,ebex,gr

                                                         ΚΟΜΟΤΗΝΗ ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

Κομοτηνή. Πόλη των θρύλων, της πολυπολιτισμικότητας, της σαγήνης, του ιστορικού συναπαντήματος πολιτισμών, θρησκειών, ανθρώπων. Πόλη, που με την ομορφιά της, την αχλύ του μύθου της, τη διαφορετικότητά της και τη γειτνίασή της με τα Βαλκάνια και τις Παρευξείνιες χώρες, προβάλλει ως τόπος που γοητεύει τους επισκέπτες της. Αποτελεί ένα μαγευτικό σταυροδρόμι, όπου συνυπάρχουν μοναδικά το παρελθόν με το παρόν.

Πρωτεύουσα της Θράκης, δεσπόζει στο μέσο της η πόλη της Κομοτηνής. Χάρη στην κεντρική γεωγραφική της θέση, αλλά και στη σημασία της ως διοικητικό κέντρο αναπτύχθηκε διατηρώντας στο ακέραιο την ιστορία και τον πολιτισμό της με σημαντικά μνημεία και αξιοθέατα που το αποδεικνύουν. Ταυτόχρονα, το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, με έτος ίδρυσης το 1974, παίζει ξεχωριστό ρόλο στη διαμόρφωση της οικονομικής και πνευματικής ζωής της περιοχής. Η Κομοτηνή, με διάχυτο το παραδοσιακό στοιχείο, ένα ιδιαίτερο αστικό περιβάλλον, αλλά και πλούσια σε φυσικές ομορφιές, αποτελεί ιδανικό προορισμό για όλες τις εποχές του έτους.

Παράλληλα, οι οικισμοί του Δήμου Κομοτηνής, ορεινοί, πεδινοί και παραθαλάσσιοι, διαθέτουν μια ξεχωριστή ποικιλομορφία στο τοπίο, στον πολιτισμό, στο φυσικό περιβάλλον και στις γεύσεις, στοιχεία ικανά να μαγέψουν τον επισκέπτη και να προσδώσουν ένα ιδιαίτερο χρώμα στο ταξίδι του.

Η Κομοτηνή, μια ιστορική και συγχρόνως σύγχρονη πόλη, είναι έτοιμη να υποδεχτεί τον επισκέπτη με τρόπο που του ταιριάζει...Μια Πόλη για Όλους!